Als de kat van huis is ...
Paul is dinsdag nacht vetrokken naar
Nederland en daarna Amerika. Nou echt dansen hebben Yara en ik niet gedaan, maar
wel lol gemaakt. Jammer genoeg heb ik de hele week al last van scheermesjes in
de buik en keelpijn. Rustig aan doen met eten dus.
Deze week geprobeerd te regelen dat alle beschadigingen van de verhuizing worden
hersteld. En ik ben natuurlijk een organisatie aan het zoeken die het
schoolproject wil adopteren.
Even wat nieuws op een
rijtje:
- Paul heeft kleren mee die hij 5 jaar lang niet meer gepast heeft.
- Yara mag over twee weken met assembly Yoga doen - ze is er nu al vol van.
- Ik heb een Makro ontdekt in Bangalore – dat heet hier : METRO, nu nog de kaart
- Deze week bestaat in-z drie jaar – hoera !
- Mij eerste remote opdracht in India is binnen
Ik doe werk voor een Nederlands bedrijf vanuit mijn kantoor in India.
- Ik ben geslaagd in opklapstoeltjes (maar nog steeds lelijke)
- Marleen is deze week uitgeteld.
- Yara voor het eerst een verjaardags partijtje gehad (zie verderop)
De kat is nog niet van huis of de chauffeur
komt al 2 dagen achter elkaar te laat.
En ik houd niet van excuses. Bij Paul op tijd, bij mij op tijd ... Geen
smoesjes.
“Sorry Madam, it won’t happen again madam” ... eerst zien dan geloven.
Hij had wel tijd om de hele auto op te kalefateren met een spoiler voor en bling
bling
omlijstingen bij de buitenspiegels, een vreselijke kermis die auto. Zelfs Yara
vindt het lelijk,
en zoals ze zelf zegt: Ik houd wel van toeters en bellen.
Paul rijdt nu lekker zelf over mooie grijze gladde snelwegen van zwart zoevend
asfalt,
ik ben jaloers. Maar ja ik kan achter de laptop in de auto, dat scheelt ook weer
tijd. Tijd waarvoor?
Donderdag heeft Rejnuka (de hulp) een vaas gebroken in de slaapkamer. Ze was helemaal
overstuur.
Er werd gebeld aan de deur, de AC-man kwam de AC’s maken. Toen zag ze dat er
weer een volkje mieren
probeerde ons huis te veroveren. Dat gaat als volgt: zo maar plotseling uit het
niets komt er een heel volk
aan gelopen met alle eitjes op rug of in bek, kan ik niet helemaal goed zien.
Met duizenden rennen ze op
de voor- of achterdeur af om ons huis te veroveren. Ik heb veel Monty Piton
films gezien, en weet gelijk
dat ik alles op scherp moet zetten om de mieren te verjagen. Bakpoeder, groene
zeep, bleekmiddel, heet
water, grote borstels, niets wordt geschuwd. Goed voorbeeld doet dus volgen als
ik weg ben. Rejnuka
naar de slaapkamer gerend, want daar stond de emmer. Naar beneden om in vol
gevechtstenue (ze droeg
een legergroene Saree) de mieren te lijf te gaan. Een paar mieren ontsnapten en
drongen toch het huis
binnen, maar de meeste heeft ze kunnen vernietigen … aaahh!. Om het te vieren is
ze de slaapkamer verder
gaan schoonmaken. Een nieuwe volle emmer neergezet en met de kont naar de vaas
de vloer gedweild, ze
draaide zich om en nam de emmer mee, kleng! Tegen de vaas …. marmeren vloeren en
betonnen muren
geven niet mee, dus stuk zwart-wit designvaas. Of ze een nieuwe in Bangalore kon
kopen, nee. Of ze het
kon vergoeden, nee (heb maar niet verteld hoeveel weken ze zou moeten werken om
dat te vergoeden).
Ze was zo van slag dat alles wat ze daarna deed, mis ging. En maar weer opnieuw
vertellen en duizenden
excuses.
Wat zou de master wel niet zeggen, oh, oh, oh.
Hier is info van het partijtje
Hoi allemaal
Ik ben vandaag (zaterdag) naar een partijtje van een van mijn vriendinnen van
school geweest. Erg leuk we hebben stoelen dans gedaan en we hebben bevriesen
gedaan we hebben rieten mandje gemaakt met glitters en veel vele meer
spelletjes. En ik heb twee stukken taart gehad en spagheti we hebben na het
eten twee films gekeken, toen ik thuis kwam vroeg mama wil je nog wat te eten?
Ik zeg nee bedankt ik zit vol ik heb toch nog fruit gegeten, ik ben nu helemaal
vol.
Yara vindt dat we een grapje moeten
vertellen of een verhaaltje over India.
Hier is het grapje:
Er komt een man bij balie van een voetbalstadion. De vrouw achter de balie
vraagt: “waar komt u voor?”. De man: “Voor de voetbalwedstrijd van Ajax tegen
PSV. Dat is dan 100 euro zegt de vrouw. De man geeft er 50. Zij vraagt om nog
50. Hij zegt: ik kom alleen voor PSV.
We krijgen veel vragen over het klimaat.
In Bangalore is het een vrij constante temperatuur. Deze ligt meestal rond de 28
graden, lekker warm. Eigenlijk is het voor de begrippen hier nu herfst en wordt
het in november en december nog iets kouder. Dat kouder is dan alleen ‘s avonds
en ‘s nachts. En dan nog is het rond de 20 graden, hooguit wordt het in de
winter een graad of 13 ‘s nachts. Vanaf februari wordt het weer wat warmer. En
vanaf maart tot en met juni, juli is het goed warm ook ‘s avonds en ‘s nachts.
Overdag zo rond de 35-40 graden en savonds een graadje of 20... ik denk dat Paul
dat nu wel mist in het koude mistige kikkerlandje.
De moesson tijd kennen ze hier wel en is maar 1 keer zo rond augustus tot en met
oktober. Dat hebben we nu dus gehad. Overdag is het dan meestal gewoon droog en
‘s avonds of ‘s nachts valt er dan een bui. Echte hoosbuien zoals ze dat in de
rest van India kennen, is hier ook niet aan de orde. Bangalore staat ook bekend
om het milde klimaat. Vooral mensen uit Delhi wonen hier graag. In Delhi
namelijk (dat ligt heel noordelijk in India) is het meestal gloeiend heet (40 –
50 graden). En zoals ik al eerder heb verteld vooral ‘s nachts in de wintertijd
erg koud, zo rond het vriespunt. Moesson is in de rest van India heftiger en in
Kerala bijvoorbeeld zelfs twee keer heel heftig. Ik hoorde vandaag dat als wij
daar een weekje op vakantie naar toe gaan eind oktober net weer moessontijd is.
Tja dat hebben wij dan weer … we zien wel.
Doordat het hier zo’n prettig klimaat is
staat Bangalore ook bekend als de gardencity.
Van oorsprong en eigenlijk nog wel steeds zijn er veel parken en veel bomen.
Maar door de economische groei, is het nu een grote bouwput, waar vele bomen en
wildernissen al voor hebben moeten wijken. Onze chauffeur is negen jaar naar Saoedië geweest om te werken. Hij vond het vreselijk om te zien hoe zijn stad
was veranderd. Hij vertelde dat het gebied tussen Whitefield en Bangalore
vroeger één grote jungle was. Daar kun je je nu niets meer bij
voorstellen……..één groot yuppengebied (tenminste zo zien de Indiërs dat).
Doordat we niet veel regen hebben moet er dus wel elke dag gesproeid worden. In
en rondom Bangalore zijn erg veel meren, maar of het water daar ook allemaal
vandaan komt weet ik eigenlijk niet. Het zal wel, want echt gezond is het niet.
De zandgrond in Bangalore bestaat uit klei, dus alle bomen en struiken groeien
in rode kleigrond. (foto: palmboom in kleigrond) Daardoor kosten de aardewerken
potten hier ook geen drol. Het was zelfs zo, vertelde Shiva, dat vroeger in de
treinen de thee in kleine aardewerken potjes werden rondgedeeld. Als je het
gedronken had dan gooide je de potjes gewoon uit het raam, want dan kwam het
weer terug in de natuur.
DE KOFFER ...
Ik reis van Bangalore naar Nederland en neem
mijn grote koffer mee.
Die grote groene koffer is voor 1/3 gevuld met kleren voor anderhalve week, de
overige ruimte is gevuld met kadootjes en spullen om achter te laten in
Nederland. Omdat sommige spullen in Bangalore moeilijk te koop zijn heeft Tineke
een lijst gemaakt van spullen die ze graag meegenomen wil hebben uit Nederland :
Decafe koffie, filterzakjes, wonderdoekjes, Nivea deodorant, Tandpasta,
pepernoten, Speculaas, speculaaskruiden - van die dingen. Verder missen we 8 mm
Fisher pluggen, 2 seconden lijm, stalen spijkers enzo. Ook maar even meenemen.
Oma’s wilden ook nog kadootjes meegeven voor Yara en ons .. al met al teveel
voor in de open gebleven ruimte in de koffer. Een eerste selektie gemaakt van de
spullen en een grote zak boodschappen toch maar hier gelaten. Zonder speculaas
en pepernoten blijf je ook wel in leven – toch. Anneke heeft ook nog doos met
schoolspullen geregeld, schriften, pennen, potloden, gummetjes etc. Om aan de
schoolprojekten te geven. Maar de koffer is al vol – en bijna te zwaar.
Zie hier het dilemma.
Wat neem je mee en wat laat je thuis. De koffer staat symbool voor de keuzes die je maakt in het leven. Laat ik de schoolspullen hier, dan
ontneem ik een groot aantal kinderen in India misschien wel een goede toekomst –
een opleiding en een kans tot ontwikkeling. Laat ik de kadootjes thuis dan
zijn de oma’s niet blij – en Yara misschien ook wel niet. Laat ik de boodschappen
thuis, dan zullen wij echt niet verhongeren of verslonzen, maar dan hebben we
geen fatsoenlijke koffie – of stinkt Tineke vanonder haar oksels. Dus – zal ik alle boodschappen maar hier laten en alle ruimte opvullen
met
schoolspullen ? Of doen we half-half. Het compromis. Ik doe lekker van
allebei wat – een paar schriften en een paar kadootjes – dan hoef ik geen echte keuze te maken – een beetje de CDA gedachte – grijze middenweg. Of word ik een echte martelaar – ik doe al mijn kleren en etenswaren weg, maak mijn hele koffer leeg en koop nog meer schoolspullen zodat de hele
koffer gevuld is met schoolspullen – zodat mijn hele reis in dienst staat van de ontwikkeling van de kinderen – en dat ikzelf door die keuze in het
vervolg naakt en zonder genotsmiddelen door het leven zal moeten. De moeder Theresa gedachte, Florence Nightengale, Martin Luther King, Mahatma
Gandhi, Herman Brood, Paulus de Boskabouter ...
Nou – wat zou jij doen ?
Nou ?
Tsja – Ik heb om een extra tas gevraagd,
zodat ik alles mee kan nemen.
Vanwege het gewicht van de koffers kan ik nu niet
meer lopen, maar een Indiaas kindje kan het woord HERNIA zonder fouten leren
schrijven in haar Heutink schriftje, met haar Heutink pen.
|