Paul van Ingen
 


In de periode van Augustus 2006 tot Augustus 2010 hebben wij in Bangalore/India gewoond en gewerkt.
Op gezette en ongezette tijden schreven we onze ervaringen op.
Hier vind je een overzicht van deze dagboekjes ..
Een link naar specifieke informatie over het 3D Leefbaarheids project vind je hier ook.

 

    

          www.paulvaningen.nl         www.in-z.nl         www.wijkinzicht.nl


 
 
 
 

 
 India - 29 - Vakantie Pondicheri

 

Een verhaal van Yara.

Vakantie in Tamil Nadu...

We zijn op vakantie geweest in Tamil Nadu, een provincie in India. We zijn eerst naar Kanchipuram geweest. een best wel mooi plaatsje. Voordat we echt naar het hotel gingen zijn we naar een school geweest waarvan de directeur een nederlandse vrouw is, Hanna. Ze is getrouwt met een Tamil en is samen met hem een school begonnen dit hebben ze “Center for Perfoming Arts” genoemd. (in het Tamil : Kuttu Kalai Kudam) het is een soort van theater en muziek school gecombineerd met gewone Tamil en Engelse lessen. Toen we er aan kwamen kregen we meteen thee en een banaan en koekjes. Toen vroeg Hanna in het tamil of de kinderen een liedje met dansen en een klein toneelstukje wouden doen en alle kinderen vonden het meteen geweldig. Ze begonnen met een introductie in tamil en Hanna vertaalde het voor ons. Het begon met heel veel muziek en gesang en toen kwamen er twee clowns later na een kleine break waren er een paar dansjes en een toneelstukje over een toneel leraar die zijn kinderen aansprok dat ze het spelletje te hard en te grof aan het spelen waren. Hiernaa heb ik met een paar van die meiden gespeeld en kreeg ik bangels en een paar oorbellen, ik heb ze allemaal heel erg bedankt en een knuffel gegeven. hierna gingen we naar een temple - alleen hij zat opslot, de man van Hanna ging de sleutel ophalen in het dorp ………. een paar minuten later kwam er een vrouw aan met over haar schouder een knoepens grote sleutel een van de jongentjes moest door een klein deurtje klimmen om de grote deur open te maken, eindelijk konden we naar binnen. Het was een hele grote mooie temple en we kregen allemaal een stip op onze hoofd. Nadat we hun uitgeswaaid hadden gingen we naar het hotel ik heb heerlijk gegeten en geslapen maar pappa en mamma niet echt lekker geslapen ….. weer harde bedden. 

 

 

 

 

 

 

Na een hele dag reizen zijn we naar ‘Mammalapuram’ of ook wel ‘Mahabaliapuram’ genoemt. Het lag aan de zee we werden gewezen naar een klein huisje en hebben onze koffers er neer gezet en uitgepakt, het was niet zo’n schone bende daar maar ja we konden er wel tegen. We hebben die dag alleen maar een beetje gewandeld door het dorpje dat achter ons lag. We zagen een paar mooie bergen waar je naartoe kon en zijn er in gegaan. We zijn hellemaal naar boven gegaan en moesten op de foto met een paar indiase mannen die erg roken naar zweet. Na dat zagen we een paar mensen een aap pesten en die aap nam de tas van hun mee we zijn snel naar de andere kant gelopen en zijn snel weer naar beneden gegaan we dachten die aap hoeft onze tas niet te stelen. We zijn iets verder het dorp in gegaan en zagen een heleboel steen hakkers en karvers we zagen een mooie kop van budda en vroegen wat de prijs was. Die man zei ja dat weet ik niet dat moet ik even aan mijn baas vragen de baas komt meteen en zegt dat het 30 duizend ruppee ( 450 euro) was we zeiden tegen elkaar ja heel erg veel plezier met je prijzen - echt niemand koopt het voor zoveel. We kwamen later bij een mooie temple an en wilden er wel in we moesten geld betalen het was minder voor indiase bewoners dan voor touristen …….. de man achter de balie zei dat we het voor een tourist moesten betalen omdat we blanken waren. Wij zeiden: ‘echt niet’ ! Wij betalen het voor een indiase bewoner ik was nog gratis voor mij want ik zat onder de zestien, we lieten de man achter de balie onze ‘Indiase PAN-kaart’ zien en ook onze kaart dat we in india woonden en hij zei dat dat niet de goede was omdat het er ook in een andere taal opstond dan hij wist .. ja we hebben het er in het engels en nederlands er op staan. Nou hij wou nog steeds niet dat we voor indiase bewoners moesten betalen. We zijn gewoon weggelopen en zeiden doei als je ons niet gelooft dan gaan we maar. niet iedereen is hier even aardig en gelooft je ook niet altijd, maar gelukkig de meeste mensen wel.

 

We zijn daarna terug gegaan en hebben toen in het warme zwembad water van ‘Sea Breeze’ (het hotel waar we zaten) gezwommen. Ik bleef er heel erg lang in spelen en zwemmen alleen pappa en mamma vonden het water te warm. Na het zwemmen zei mamma dat we te weinig sporten en dat we elke dag van de vakantie als het lukt 10 baantjes gewoon schoolslag zwemmen en 5 baantjes borstcrowlen en dan voor extra een sprint tegen pappa doen met mamma als scheidsrechter ( ik heb al een keer gewonnen en 1 keer waren we tegelijk klaar). ik dacht oke best wel leuk. Ik vind zwemmen leuk en ik vind het ook niet echt heel erg om te doen. De volgende dag erg snel inpakken en wegwezen eerst natuurlijk wel een heerlijk ontbijtje eten zodat je in het midden van de dag niet in een keer van je stokje valt!! Ik mocht deze keer weer voor in naast Isaac zitten want op de heen weg naar Kanchipuram had ik geprobeerd achter in te zitten maar het beviel niet echt goed. Ik heb alle toll bonnetjes bewaard voor mijn vakantie album.

 

 

 

 

We hebben een uur of 3 moeten rijden en we waren bij “The Dune Eco Hotel“ (The Dune), het is een heel erg mooi concept zoals mamma dat noemt, waar pappa al eens een keer met zijn werk was geweest en erg graag terug naar old good memories ging. Mamma vond het een goed idee en kleine Yara had er niet echt veel over te beslissen (uiteindelijk vind ik het meestal wel best)

Het is een heel erg uitbereid en mooi opgezet park met allemaal verschillende soorten huisjes. een fransman is dit allemaal begonnen en heeft het meeste bedacht, hij is kennelijk heel erg creatief in denken en ontwerpen……. want de huisjes waar wij in gezeten hebben zijn echt heel erg prachtig. we hebben in een soort van hut gezeten ‘Flower House’ genoemd, er zijn erg veel bloemen er om heen, dit is kennelijk waarom het ‘Flower House’ is genoemd. het is aan de zijkanten helemaal open (er staat gelukkig wel een heg met gedroogde palm bladeren om heen waar niemand je door heen kan zien) en er staat een groot twee-persoons bed in waar pappa niet in past mamma amper en ik heel erg makkelijk, er hangt wel een muggen klamboe om, tegen over het bed staat een bank dat pappa als bed heeft gebruikt en schuin  tegenover het bedbank staat een tafeltje met een stoel. Er is ook een best grote tuin waar een picknick tafel staat en een parasol. En natuurlijk is er ook een badkamer maar wel een eh heele arparte badkamer er is een speciale hut er voor gebouwd waar je van uit de slaap hut naartoe kan en daar zijn twee was tafels en een hele mooie douche er is ook een toilet, het is allemaal in het open dus als je je ’s avonds wil douchen kun je de sterren in de hemel zien. Jammergenoeg was deze kamer alleen maar vrij voor twee dagen en moesten we naar een ander huisje, dan hadden pappa en mamma het ook wel gehad in zo’n open hutje en wilden wel iets met airco en iets dat dicht zit nu zitten we dus sinds vandaag in een ‘Wood House’ waar alles van hout is gemaakt, de vloer de meubels maar het bed gelukkkig niet! er is ook een hele mooie tuin waar pappa en mamma heel erg graag zitten lekker een kop thee of koffie te drinken. Het is hier een echt luxeleve!!! We hebben geen heet water maar we hebben er om gevraagd en hopen dat het snel komt zodat we echt lekker kunnen douchen. We vinden het hier heel erg lekker rustig en hebben erg goed kunnen slapen, mischien wel beter dan in Bangalore ... geen lawaai van vliegtuigen, geen harde bedden, niet al te licht en geen mosque die je elke ochtend wakker maakt. (de volgende dag) We zijn vandaag naar het strand geweest en hebben heerlijk gewandeld, er waren best veel dooie vissen aan de kant (de kraaien hadden een goede maaltijd), er is niet echt veel aan te doen. we hebben heel erg veel aparte schelpen aan de kant gezien en hebben er ook een paar mee genomen die niet kapot of vies waren, we hebben er een tussen gezien deze was knal groen en een beetje fluoserend, het is een hele mooie (zie de foto hellemaal onder aan waar mijn naam staat). Mamma zij dat het wel mooi is om een houten rechten plank te kopen en al mijn schelpen van thuis en van vakanties er op te leggen, het leek me een leuk plan. Verder terwijl mijn ouders een boek lezen zit ik meestal ontwerpen uit te zoeken voor een gezellige kamer, zoals een kruiklamp, knopen cd houder, een bloemen boeken houder en nog veel meer, ik vind het heel erg aardig dat pappa mij hierbij wil helpen en mama met de prijzen uitzoeken, ik moet het namelijk van mijn eigen zakgeld kopen. Nu ik het over kopen heb, ik heb samen met mamma en pappa een nieuwe regel gemaakt dat ik meer zakgeld krijg maar er wel meer voor moet betalen, zoals extra boeken, extra snoep, cadeuatjes en nog veel meer. Ik vind het niet zo erg want ik vind alleen sparen ook saai!!

Ik wens jullie een fijne dag toe en een hele erge goede gezondheid
ps: niet vergeten wie de kwis van de beestenbende van vorige keer wint krijgt een cadeuatje opgestuurd dus ik zou zeggen nog een terug kijken en antwoorden!
je kunt je antwoord naar T.otter@in-z.com sturen

groeten Yara

 

Nog een paar toevoegingen van Paul en Tineke.

Yara in Bangalore.

Samen met een aantal andere blanke kinderen was Yara gevraagd om fotomodel te zijn voor een advertentie van de Deccan Herald – een krant hier in Bangalore. Deccan Herald wil zich meer profileren als een internationale krant, en hoe kun je dat beter doen dan met Europese kinderen. De kinderen zouden geschminkt worden met Europese vlaggen op hun gezicht .. Tineke is er met Yara geweest – en na wachten wachten wachten was Yara aan de beurt. Ze kreeg de Engelse vlag toebedeeld. Het schminken duurde lang. Het maken van de foto’s nog langer. Ze wilden een ‘natuurlijke’ lach van Yara. Dat viel blijkbaar niet mee. Dan wilden ze ook nog dat haar haren los in de wind zouden wapperen. Met een grote ventilator zou dat wel lukken. Yara moest met haar rug naar de cameraman staan, zich dan ineens omdraaien met haar haar in de wind – en dan haar gulste lach geven .. Ja, als fotomodel is het leven niet eenvoudig !
Tineke en Yara hadden er weinig fedusie in.

Totdat we vlak voor onze vakantie in de auto zaten. We zagen ineens een groot reclamebord van Deccan, met een ander meisje met een vlag op haar gezicht.
Nou ja .. misschien waren de foto’s van Yara niet goed genoeg bevonden. We bleven zoeken een uitkijken naar reklameborden .. op de terugweg zag Isaac ineens een groot bord beven de weg met de kop van Yara .. iets verderop reed er nog een bus met grote reclame op haar zijkant .. Yara wordt nog bekend in Bangalore. Toen hoorden we van Peter dat er een meer dan levensgroot reclamebord naast de weg van het vliegveld staat – met Yara ..
Hier een paar foto’s van Yara in Bangalore. We hebben een fotomodel in de familie !

De VOC in India       

In Kanchipuram vertelde Hanna ons over een oud Nederlands Fort in Sadras.
Sadras was op de weg naar Pondichery. Dus daar moesten we dan maar eens gaan kijken. Geen toeristengids vermeldt dit fort. We moesten de kleine weg langs de kust volgen – dat viel nog niet mee. Isaac, onze chauffeur, wilde telkens de weg vragen.
Na wat rijden vonden we het fort aan zee. Een oude VoC nederzetting uit 1600 ofzo. Op de route naar de Oost. Er was een kleine begraafplaats met Nederlandse grafstenen en teksten. Wonderlijk zo midden in India.
“Hier leyt begraven Ammarentia Blochovius, gebooren den 21st Juny anno 1644 Tot Hoorn. Huysvrouwe van Lambert Hemsinck, opperhooft dezes …’’
Terwijl we wat rondkeken, kwam de bewaarder van het fort naar ons toe en gaf ons een rondleiding. Veel verhalen. De overheid had een deel van het fort laten herbouwen en reconstrueren. Dat leek eigenlijk nergens op
De bewaarder liet ons stenen met een soort inkerving dat een ‘bordspel’ geweest moet zijn. Hij had hele verhalen .. wel aardig.
Tot slot nam hij ons mee naar de ruimte waar hij woonde. Onder één van de gewelven .. daar lag achteloos nog een stapeltje scherven van pijpjes, chinees en engels porselein en wat Delfts Blauw. Hij deed wat scherven in een zakje en gaf het aan Yara – waarschijnlijk in de hoop op een goede fooi – hij had pech – we hadden alleen nog wat kleingeld .. En ook zonder die fooi voelden we ons al erg schuldig.

De bewaarder van ‘historie’ in India die zijn oudheid weggeeft aan wat toeristen.
Het voelde als grafschennis. Als ontering van de geschiedenis – daar zo te staan met scherven uit 1600 van de VoC, of de Engelsen erna.
Maar ja ..

 

Sri Aurobindo Ashram en Auroville

In Pondichery is een Ashram gewijd aan Sri Aurobindo, een Yogi en inspirator voor vele Indiers. Een Franse vrouw sloot zich bij hem aan en werd ‘The Mother’ genoemd. Zij had een idee om een Nieuwe Stad the stichten, een universele stad, gericht of spirituele eenheid van mensen. India gaf haar de mogelijkheid zo’n stad te stichten : Auroville. Als hart van de stad is er een oude boom – een Banyan Tree.
Tineke had er eerder over gelezen. Erg interessant. Er wonen mensen van 55 verschillende nationaliteiten. Idealistische doelstellingen. Ze zijn 20 jaar geleden begonnen.
We zijn er naar toe gegaan. Naar het bezoekerscentrum. Interessant – mooie gebouwen. Strak design. Erg elegant.
Er is ook een medidatie-centrum, Matri Mandir genoeemd. ‘The Mother’ had zich dit gevisualiseerd als een spiritueel centrum. Bij het bezoekerscentrum kon – eh moest - je eerst een video bekijken met achtergronden. Toen kon je een pas krijgen om het te gaan bekijken. Na 1 km lopen zagen we de gouden bol naast de Banyan Tree. Mooi gebouw .. we wilden doorlopen om ’t eens van binnen te bekijken. Jammer.
Een bewaker vertelde dat we niet verder mochten. Als je binnen wilde, moest je je aanmelden voor een meditatie-sessie. Dat kon alleen telefonisch tussen 9 en 10 ’s ochtends. Ahh.. Grrr.. Waaron zeggen ze dat niet meteen ?

De volgende ochtend gebeld. Na 65 keer proberen had ik geluk en kreeg verbinding … allerlei restricties – maar ik heb me gedragen als een verheven geest, met kristal-zuivere bedoelingen en een diepste wens om met mijn gezin te mogen mediteren in een universeel centrum. Met een open geest die alleen en slechts de wereldvrede nastreeft. Die in een derde bewustzijn bevlogen was geraakt over het menselijk probleem, en diep geloofde dat alleen door meditatie en verlichting de uiteindelijke verlossing gevonden kan worden – en die .. Ja ja de mevrouw vond het al goed – we mochten die middage komen. Dat wil zeggen – ik mocht komen – en na aandringen mochten Tineke van Ingen en Yara van Ingen ( ja dat is mijn dochter, maar die is al 12 en doet op school ook Yoga en meditatie) ook nog wel mee.

Die middag weer naar Auroville, en werden toegelaten tot het Matri Mandir.
Aan de buitenkant gouden disc’s, aan de binnenkant een schitterende ruimte met marmeren moziel, gouden strips, stromend water. Schitterende details. Via hellingen moesten op witte sokken naar boven. Na een bepaald gedeelte mocht er niet meer gesproken worden. We kwamen in een wit-marmeren ruimte met 12 pilaren – en een opening in het dak. En in het midden van de ruimte een kristallen bol.
Er was eerst blijkbaar wat bewolking, maar op een bepaald moment kwam er door het dak een heftige bundel zonlicht loodrecht naar beneden – die precies op de kristallen bol viel .. een verheven moment in een verheven ruimte!

tot de volgende keer - Paul, Tineke & Yara